"Tym razem jednak stoimy wobec jakości całkowicie nowej: oto po raz pierwszy to nie człowiek mający już dość tego życia, czy choćby i jego rodzina, wołają o śmierć, ale owej śmierci rząda System."

Nie pamiętam też żeby wcześniej uśmiercano w ten "miłosierny sposób" dziecko i to takiego maluszka. Londyn i City całkiem odsłoniło swoje puste, piekłem ziejące oczodoły .

A co my z nimi zrobimy, jak wygramy? To znaczy jak wygra Matka Boża?

To się dzieje cały czas. W Polsce, gdzie indziej i zawsze. Rzecz się staje publiczną, gdy ktoś się dowie i zaprotestuje. 

Przeczytałem.Nasuwają mi się następujące pytania rodzące nowe watpliwosci i różne odpowiedzi.Czy podtrzymywanie życia dziecka odbywało sie na koszt rodziców?Jesli tak, to czy sąd,system miał prawo  i jakie to prawo {bo siłę miał jak widać} na zabicie dziecka?Jeśli dziecko było leczone na koszta podatnikow {takze w minimalnym stopniu rodziców} to czy system zapytał sie obywateli,podatnikow czy godzą sie na dalsze finansowanie utrzymywania  dziecka przy życiu czy też nie  ?Jak widać sąd stanął ponad spoleczenstwem i zadecydował pomimo, albo raczej ponad.Czy sąd miał prawo decydować o losie dziecka bez pytania o zgode,opinię obywateli?Czy sąd miał prawo nakazywać dalsze "leczenie" na koszt nie rodziców, a spoleczenstwa, jeśli sie o to obywateli nie pytał?Jak widać całą sytuację można analizować na różne sposoby.Czy sąd to rozważal, tego nie wiem, czym sie kierował, nie wiem tego tym bardziej?Ja wiem jedno, choć mój pies gluchy i ślepy, bo stary i nie stróżuje już jak kiedyś, karmić go bedę dopoty, dopóki bede miał pieniadze na miskę strawy, 

Dokładnie tak. A tu jeszcze trzeba się zagłębić, przeciwko czemu jest ten protest.

Ciekaw byłem procesu "myślowego" sędziego oglaszajacego taką a nie inną decyzję.Przynajmniej dla mnie oczywistym jest, że nikt nie ma prawa decydowac o czyimś życiu,Natomiast jako osobnik ciekawski {ale nie czepialski,tego nie znoszę} chciałbym sie zapytac, jak nalezy postąpić hipotetycznie  w sytuacji,gdy instytucje,spoleczenstwo,panstwo nie jest w stanie dzwignąć tak wielkiej ilosci ludzi w potrzebie?Jak przestrzegać,prawa naturalnego czyli jak nakarmić tych, dla ktorych strawy nie starczy?Pozdrawiam.

1. Synowa sąsiadki przed dwudziestką urodziła w odstępie 2 lat dwóch chłopców, Szymona i Piotra. Młodszy dostał nagle wysokiej temperatury i trafił do szpitala. Następnego dnia zmarł. Sekcja wykazała, że było to wirusowe zapalenie mięśnia sercowego. Po okresie przybicia tą sytuacją synowa sąsiadki ponownie zaszła w ciążę. Urodził się zdrowy Paweł.

2. Postęp medycyny poszedł tak daleko, że już nie mówi się Bóg dał, Bóg wziął. Jak obciążone dzieci są operowane to wiem bezpośrednio od żony zatrudnionej na bloku operacyjnym w szpitalu dziecięcym. Skoro weszliśmy częściowo w kompetencje pana Boga to też zostaliśmy obciążeni jego dotychczasowymi decyzjami. Tu okazuje się, że lekarze scedowali swoje decyzje na urzędników i wtedy dochodzi do tak bulwersujących aktów, a urzędnik po podstemplowaniu wymaganych papierów idzie do domu i spokojnie je obiad.

Lekarze podjęli decyzje, z którymi rodzice się nie zgadzali. Dlatego wkroczył sąd. Finalnie spór toczył się między: leczymy dalej bez szansy na powodzenie lub zapewniamy "godną śmierć" (piszę w cudzysłowie, bo przez uduszenie). Wariantu naprawdę godnej śmierci, z zapewnioną najlepszą możliwą opieką, w otoczeniu najbliższych praktycznie do samego końca nie brano pod uwagę. 

Współczesny stan wiedzy medycznej umożliwia utrzymywanie "przy życiu" ciała z obciętą głową. Gdzieś musimy ustalić jakieś granice terapii, tylko czy musi to robić sąd? Ale to są problemy, które w tym przypadku akurat nie wypłyną raczej na światło dzienne. Natomiast wypłyną pewnie kwestie takie jak prawo lekarza do sprzeciwu sumienia, czy zagadnienia pro-choice. Może ma to związek z przepychaną ponownie kolanem kwestią praw człowieka (a raczej ich braku) przed narodzeniem?

Urzędasy wprowadzili wszechobecne procedury i nie ma wtedy miejsca na wyższe uczucia, bo na prawie każdy przypadek jest procedura i chorobę pacjenta podciąga sie pod stosowną zatwierdzoną procedurę i postępuje się zgodnie z nią. Lekarz może ponieść stosowne konsekwencje tylko wtedy, gdy nie postąpił zgodnie z procedurą. Np. wg procedury określony jest czas przez który prowadzi się reanimację i po nim lekarze mogą odejść od pacjenta. Był taki przypadek, że ze względu na młody wiek pacjenta przedłużonej reanimacji podjęły się pielęgniarki i nastąpił cud, bo po kolejnej defibrylacji serce pacjenta podjęło pracę.

Jesli mógłbyś krótko wyjaśnić o co innego chodziło {tzn. co masz na myśli}?Pozdrawiam.

Postęp medycyny niesie wiele nieznanych i nie skodyfikowanych problemów {nie trzeba cytować np. Lema}, rozwój genetyki i jej zastosowań w przyszłosci może budzić prawdziwą trwogę.I ludzie beda sie z tym musieli zmierzyć.Sąd {ktory jest obecnie sformalizowany i odhumanizowany} wydaje mi sie racjonalnym mimo wszystko wyborem.Przecież ludzie spierajac sie w różnych sprawach szli od zawsze do kogoś o uznanym przez obie strony autorytecie i zdawali sie na jego werdykt.Nawet jesli nie był zawsze Salomonowy, to przwaznie tłumił i gasił spory.Obecnie sądy to nie rozsadek, rozum,poczucie sprawiedliwosci i uznany iwypracowany autorytet, ale absolwent prawa ,przecietniak z różnymi przywarami,wadami i słabosciami i jako urzednik stawiajacy pieczatke jak sztanca w procesie tasmowej produkcji.Tak jest i wartro byloby wrócic z sadami do korzeni, sedzią powinien zostawac czlowiek na koncu prawniczej drogi,z doswiadczeniem, i ...ale to juz inna bajka.Pozdrawiam.

Wyjaśniłem w poście z 10:59

To ciekawe, że lekarze nie chcieli zgodzić się na oddanie dziecka do domu. Wygląda to tak jakby bali się, że nagle w domu wyzdrowieje. Uwierzyli w cud i przestraszyli się go.