uważam podobnie;

tematy są wcale, wcale, a i trzeba było się  przy nich sporo narobić.

np. tytuł mojej pracy magisterskiej (1974 r.) brzmiał:

"Struktura społeczno-zawodowa załogi pracowniczej na Wydziale Segregacji i Pomiarów w Warszawskiej Fabryce Półprzewodników "TEWA" w latch 1971-1973"

Cztery litery i piersi to podobno jedne z najczęściej poszukiwanych treści w internecie... Kiedyś gdzieś taka informację wyczytałem... No i słowo fit stało się ostatnimi czasy bardzo modne 

Mamy oto kolejny dowód zadający kłam marksitowskiej tezie, że ilość przechodzi w jakość. W każdym razie, nie wtedy, gdy wzrost liczby (np. absolwentów) następuje przez proste namnażanie (studentów).

Ta fit pupa oczywiście budzi zainteresowanie. Każdy temat jest bowiem jakimś świadectwem czasów, w których jest podejmowany. Co, mianowicie, koncentruje uwagę społeczną, jak wysoko unosi się aspiracja i inne takie.

Weźmy dwa z powyższych przykładów: „Fit-pupę jako fenomen medialny” oraz „Ochotniczą Straż Pożarną w Gminie Wilkołaz”. Żaden z tych tematów nie jest bynajmniej miałki sam w sobie. Interesujące byłoby natomiast zapoznać się z ustaleniami (wnioskami) danych prac. Te zaś podlegają raczej gustom promotorów, niż studentów.

Na przykład, pierwszy z tych tematów możliwy jest do rozwinięcia w kierunku analizy, jak media sprowadzają potrzeby społeczne do du.y. Może być jednak ukierunkowany na apologię idei dopasowania du.y jako miary wszechrzeczy.

Drugi z ww. tematów wydaje się typowym przykładem tzw. przyczynkarstwa, czyli tworzenia niewielkich prac naukowych o przeznaczeniu pomocniczym. Gdybym był mieszkańcem Wilkołaz, to chciałbym do domowej biblioteki taką pracę bez wzgledu nawet na jej poziom (no, w pewnych granicach jednak).

Cała sytuacja przypomina mi (toutes proportions gardées) taką z przełomu 19 i 20 wieku na uniwersytetach z kręgu austriacko-niemieckiego. Otóż swego czasu Prusacy wymyślili uniwersytecką pozycję naukową zwaną Privatdozent. Żeby się tu nie rozpisywać o szczegółach, odsyłam do gugla. W każdym razie, spowodowali tym spory rozrost liczebny kadry naukowej z reguły dobrze wykwalifikowanej.

Rzecz w tym, że taki privatdozent musiał mieć doktorat i habilitację a potem musiał prowadzić aktywność naukową. To oczywiście spowodowało wzrost zapotrzebowania na tematy prac naukowych i skutkowało rozmaitością podejmowania badań. To zaś wypchnęło poszukiwania naukowe z uniwersytetów w tzw. teren. Szkoda, że wtedy nie było internetu, bo dorobek był imponujący, lecz rozproszony. Może z czasem internet to wchłonie.

Oczywiście, nie sposób (tu te proporcje) oczekiwać od dzisiejszych studentów aż takiej wydolności i pasji naukowej. Poza tym, owi privatdozenci byli, aby użyć tu modnego słowa, niezawiśli. Tego o studencie piszącym pracelicencjacka, czy magisterską powiedzieć sie nie da. Gdzies tam w półmroku instytutów, czy katedr stoją nad studentami także i takie kadry naukowe, które czasem wypełzają na wierzch. To one stanowią problem.

Bieber to też bardzo popularny tag w necie

Skoro już trzeba coś pisać, to niech chociaż będzie interesujące, albo przynajmniej zabawne. 

Ciężko się nie zgodzić.

OT

Papież Franciszek dzisiaj:

"Modlitwa nigdy nie jest bezwartościowa: zawsze wyrośnie z niej coś nowego, co wcześniej czy później przyniesie owoce."

Money is too tight to mention, co tłumaczy się jako gentelmani nie rozmawiają o pieniądzach.

Stoję sobie niedawno w kolejce do kasy w "Biedronce" za osobliwą parą. On -kulturysta w dresie, ona - kulturystka, również w dresie. Ponieważ mam oko skażone warsztszatowo ( kiedyś byłem sportowcem i instruktorem sportowym) zacząłem przyglądać się owej parze - ich cielesności tj. nad którymi partiami ciała pracowali ze sztangą, ich cerze, zakupami jedzenia, a także przysłuchiwałem się również treści i formie ich rozmowy.     W skrócie: była to wspaniała para Narcyzów w tzw. markowych ciuchach i obuwiu, on - wiadomo bicepsy, karczek, rzeźba, a jej rysem, który przyciągnął mój wzrok, była właśnie PUPA, do której idealnie pasuje nieznane mi wcześniej określenie Fit-Pupa. Ich rozmowa miała charakter specjalistyczny - mówili o wartościach jedzenia pasującego do ich "stylu życia", patrzyli na stojący w kolejce lud biedronkowy z pobłażliwym politowaniem. 

Dobrze, że żadne z owej pary nie miało zdolności telepatycznych i nie czytało w moich myślach, bo zapewne po wyjściu z Biedry chcieliby mnie oklepać za moje myśli o tym co myślę o tej pani. A jakie to były myśli, ano takie, że fit-pupa owej pani zaczyna się już od 3/4 jej uda, a przez wewnetrzną szparę, jaką miała udami, mógłby prześliznąć się jamnik z budą.

Zastanawiam się, czy moje wyznania mogłyby być zaliczone do części badań empirycznych cyt. pracy licencjackiej  o fenomenie miedialnym ?

Chyba do badań empirycznych w rozdziale pod tytułem: Skutki fenomenu medialnego.

Ale przecież pupa, to znaczy koń, jaki jest, każdy widzi. Nie ma więc większych wątpliwości co do zależności i przyczynowości, że pupa wyszła z mediów, a nie odwrotnie.

Starsi pamiętają jeszcze, gdy atakiem medialnym wylansowano sylwetkę à la Twiggy. Tych parę dziesięcioleci, hmm ..., nazad, fit pupy nie były w mediach pożądane. Skutkiem przeżycia silnego szoku zapadł mi wtedy w pamięć ówczesny, brutalnie rasistowski dowcip, który tutaj przytoczę gwoli ostatecznego zdemaskowania synonimu pod nazwą: "brazylijskie pośladki". Zarazem dowcip ten ma tutaj wartość merytoryczną (empiryczną), bo należy do dowodów w temacie falowania mody. Zatem:

- Dlaczego Murzynki mają wystające tyłki?

- Bo siedzą i nic nie robią.

Straszne paskudztwo taki dowcip! Konwergencja była bezwzględnie potrzebna. Nareszcie kobiety także w sferze kultury muszą się napracować, tzn. naprzysiadać ze sztangą i inne takie.

Swoją drogą my chyba nie mamy takiego powiedzonka.

Myślę że nie mamy.

Ale jednak "getlemen do not talk of money" jest za bardzo dosłowne. "Money's too tight to mention" lepiej brzmi i jest sprytniejsze, nawet jeśli znaczenie dosłowne (g. nie rozmawiają o pieniądzach) jest odległe.