Dobrze.

.

Masz dar syntetycznego i klarownego  stawiania i ujmowania najbardziej zasadniczych kwestii.

To nie jest często spotykany przymiot.

To jest znana poza pseudo intelektualistów (ćwierćinteligentów) wyrażająca się w postawie ostentacyjnego dystansowania poprzez wyrażanie opinii typu: "on nie jest z mojej bajki". Czyli podkreślenie kontestacji wiedzącego lepiej, który w ten sposób daje do zrozumienia, że jest władny oceniać (z wysokości swojej ignorancji) działania oraz intencje tychże.

Natomiast nigdy nie słyszałem, żeby któryś z tych "ćwierciuchów" jasno wskazał, któż to taki "jest z ich bajki".

Oczywiście, nie mogą tego zadeklarować, gdyż własnie brak jednoznacznej deklaracji  pozwala im  każdorazowo odciąć się od dowolnego polityka, osoby publicznej, programu, partii, etc. poprzez wygłoszenie wspomnianej wyżej formuły.

W ten prosty sposób stosowana przez nich na codzień etyka sytuacyjna znalazła sobie wspaniały wytrych erystyczny, który pasuje do każdych okoliczności.

"wytrych erystyczny, który pasuje do każdych okoliczności" - znakomite, i pal sześć logikę w wywodach/uzasadnieniach/... toż nie o to chodzi 'znawcom świata'

To brzmi wyjątkowo logicznie.

Ja tylko nie rozumiem jednego. Czemu oni się zachowują dokładnie tak jak się zachowywali faryzeusze? Ja wiem, że część z nich, zwłaszcza niektórzy komentatorzy w sieci, to głupcy, ale z tak zwanymi ekspertami mam prawdziwy kłopot. Oni niekiedy robią wrażenie jakby faktycznie byli prowokatorami.

To jest chyba lenistwo duchowe. Jak ktoś się staje "ekspertem" to poprzez jakąś instytucję. Owa instytucja obrasta w zobowiązania, dostaje pieniądze na jakieś wydawnictwa specjalistyczne i uprawia hodowlę ekspertów. Jak ich wyhoduje to po nich. Inni uznali ich za ekspertów to już nic w życiu duchowym nie trzeba robić. Przecież jestem ekspertem.

Proszę zwrócić uwagę w jak wielu dziedzinach (ekonomia, polityka, ochrona zdrowia itd...) namnożyło się ekspertów. Mało tego. By być ekspertem nie trzeba być wcześniej żadnym praktykiem. Są specjalne studia, które produkują ekspertów.

to zagadnienie sprowadza się jak zawsze do pojęć podstawowych: a kto/kim to jest ekspert? doświadczenie, know-how, wiedza nabyta, no i oczywiście przykłady skuteczności wdrożeń eksperckich zaleceń/diagnoz/.., .... i kto zostaje na takim polu ekspertem i od czego?

Przywracasz mi wiarę ... nie w Kościół oczywiście, ale w sensus fidei blogujących tutaj. A tak przy okazji chciałbym polecić - zwłaszcza tym z tzw. prawej strony - bardzo zdroworozsądkowy i przez to trafny tekst Coryllusa z 7 października 2016 roku:

https://coryllus.pl/dobre-przyklady-z-niemiec-czyli-prosty-mechanizm/

Według mnie wokół papieża Franciszkiem jest rozgrywany ten sam mechanizm.

Osobiście papież Franciszek nie wzbudza we mnie jakiejś spontanicznej sympatii, ale jest moim pasterzem i moim przełożonym. Jest moim papieżem. Jako takiemu mu ufam i nie boję się razem z nim popełnić błędu w znalezieniu wyjścia z pułapki życiowej w jakiej wielu się znalazło. 

P.S. Ja patrzę na tę sprawę z kapłańskiej praktyki. Jeśli, ktoś przyjdzie do mnie, aby na tzw. forum wewnętrznym rozstrząsać status swojego związku i jego historii, to znaczy, że on jakoś tam wierzy, że Chrystus jest i działa w Kościele i jemu zależy na tym, co Pan Jezus o nim myśli. Jest gotów zadać sobie trud, aby spotykać się z kapłanem. Zaryzykować zaufanie, wystawić się na niezrozumienie ... Nie będę wyliczać. Każdy sobie dopowie. Ludzie !?! Ilu z was zadałoby sobie ten trud?

Nie bójcie się, ci którzy nie wierzą, nawet nie spróbują. Oni mają to gdzieś ... Niektórzy po niemiecku i tak przystąpią do komunii świętej.

Z drugiej strony pobożna osoba, która wyznaje: "Ja dwa razy daruję. Za trzeciem razem wpisuję na osobistą czarną listę i czekam na okazję." Ta osoba kanonicznie jest jak najbardziej w porządku. Ale tylko kanonicznie. Ta "kanoniczność" jest dla niej tragedią. 

Piszę to, nie po to, aby otwierać jakiś nowy front, tylko aby wezwać do opamiętania. Tyle i tylko tyle.

Już o to prosiłam w tekście @przemsa ...I modliwtę do św Michała Archanioła tam wpisałam

.

A przydałoby się.  Gdyby na przykład do tych czterech kardynałów się zwrócił slowami: wy debile. 

:) Właśnie miałem rozstrygnąć czy bardziej wyjątkowo czy bardziej logicznie, gdy trafiłem na ten Twój komentarz

Tylko że zachodzi różnica między świętym Piusem X, który odmówił Teodorowi Herzlowi poparcia syjonizmu, a Janem Pawłem II i Benedyktem XVI, którzy odwiedzili synagogi, gdzie nie ma żadnej wiary. Pius XI potępił spotkania ekumaniackie katolików z anglikanami, co nie przeszkodziło Pawłowi VI i następcom szerzyć błąd, jakoby katolicyzm miał punkty styczne z protestantyzmem i schizmą wschodnią. Liczni papieże od XVI wieku potępiali propozycje uproszczenia rytów liturgicznych, ale w XX wieku potępienia te schowano pod sukno. Mówi się o niepełnej jedności chrześcijan, tak jakby mogła istnieć jedność doznająca uszczerbku. Nie podoba się Tobie protestantyzm? Watykan wydaje znaczek pocztowy z podobizną Marcina Lutra.

Nie podobają się Tobie wrzaski propagandzistów prouchodźczych? W Kościele nominalnie katolickim w Polsce masz Dzień Islamu i Dzień Judaizmu, a wszystko to dzieje się za przyzwoleniem papieży. To są fakty, które trzeba przyjąć i od których nie da się uciec.

Ten papież, który spróbuje w pełni przywrócić tradycyjną liturgię i tradycyjne nauczanie, czyli powtórzyć, że obowiązują postanowienia wszystkich soborów do watykańskiego pierwszego włącznie i że Kościół katolicki jest jedynym depozytariuszem prawdy w sprawach wiary i moralności, musi liczyć się z perspektywą, że rząd Stanów Zjednoczonych Ameryki postawi w sensie dyplomatycznym Kościół katolicki niżej niż Koreę Północną. 

Nie wiem, co się okaże. Przedstawiam fakty takimi, jakie są. Od ponad pół wieku trwa zachwalanie pokoju na modłę tego świata, a idea pokoju Chrystusa, czyli społecznego panowania Chrystusa Króla, została schowana w najciemniejszym kącie piwnicy. Ceną za podniesienie tej drugiej idei jest wojna atomowa.

Nie ma tradycyjnego katolicyzmu, jest katolicyzm, którego doktryna nie może się zmieniać. Dlatego papież obowiązany jest w zakresie wiary i moralności mówić to samo, co mówili jego poprzednicy na przykład 1500 lat temu.

Nie mówi. Ma na przykład obowiązek głosić, że władcy państw muszą przyjąć religię katolicką jako państwową. Pół wieku temu przedstawiciele Watykanu miesiącami wymuszali na rządach różnych państw, żeby zmieniły przepisy konstytucyjne, które faworyzowały religię katolicką, na przepisy faworyzujące laicyzm. Tak było z Kolumbią i Filipinami. Kiedy ostatnio lud polski zażądał rzeczywistego poddania Polski pod władzę Chrystusa Króla, polscy hierarchowie uczynili wszystko, żeby nie naruszyć zasad państwa świeckiego i republiki demokratycznej.

Nie napisłem nic innego tylko to, co wynika z Syllabusa błędów błogosławionego Piusa IX i Quas primas Piusa XI. Państwo ma być katolickie, ponieważ piastunowie organów władzy państwowej mają pomagać duszom w osiągnięciu zbawienia. Jeśli państwo nie jest katolickie, to piastunowie organów władzy państwowej prowadzą dusze do piekła. A doktryna ta nie wynika tylko z nieomylnych dokumentów papieskich, ale także z Nowego Testamentu i ze Starego Testamentu, z którego jasno wynika, że Pan Bóg karał przedstawicieli narodu wybranego z jego królami, gdy oni byli Mu nieposłuszni.

Jedno nie przeczy drugiemu. Każde państwo ma więc być katolickie, bo to wynika z doktryny Kościoła katolickiego, między innymi z encykliki Quas primas, o której żaden następca Piusa XI nie ma prawa mówić, że ona przestała obowiązywać.

I co z tego? Nic oprócz tego, że każdy człowiek w sumieniu obowiązany jest przyjąć wiarę katolicką. A jeśli dokądś wiara katolicka nie dotarła, każdy człowiek, w tym piastun organu władzy państwowej, w sumieniu obowiązany jest kierować się prawem naturalnym i dbać o to, by struktury władzy państwowej opierały się na prawie naturalnym.

Da się dostosować ustawodawstwo i praktykę administracyjną do Dekalogu i prawa naturalnego. Jeśli papieże tego nie żądają od władców państw, nie głoszą doktryny katolickiej w pełni.

Nie żądają od ponad pięćdziesięciu lat, choć mają prawo wydawać władcom polecenia w zakresie wiary i moralności. Zamiast tego jeżdżą do ONZ-u i wychwalają ideologię praw człowieka, słowem nie wspominając o Panu Jezusie Chrystusie.