No i bardzo piękne podsumowanie dyskusji;-))) Chłopakom, jak widać z obyczajowej scenki, zdecydowanie łatwiej. W razie czego "dadzą sobie po razowi" (żeby nie używać mocniejszych wyrazów) i mogą wrócić do wspólnej pracy, czyli współpracy;-)

Masz racje. Nie napisałeś,  że on się zna na wielu sprawach, ale że się zna na różnych sprawach  Bardzo Cię przepraszam, ze zmanipulowałem Twoją wypowiedź i to w dodatku dla tak niskich powodów jak dogadzanie sobie.

E tam. Dziewuchy tez sobie radzą. 

Wokal to podstawa. Jeśli wokal nie pasuje to w ogóle nie ma o czym gadać. Mnie na przykład zawsze drażni niemiłosiernie Axl Rose, w związku z czym nie byłem w stanie choćby poznać Guns'n'Roses.  A podobno byli bardzo dobrzy.

Tak samo jest ze Stllerem który genialnie przetłumaczył Mechaniczną i wręcz ją ulepszył językowo. Niestety ów Stiller okazał się kanalią i kapusiem. To nie zmienia mojego podejscia do tej książki i jej tłumaczenia. Film to majstersztyk i rola życia Malcolma.

I nie zamierzam dyskutować na ten temat z nikim :-)

Ps. Wyjaśni mi ktoś o co chodziło z tymi Turkami i cyckami tej obleśnej baby o której pisał Valser bo mnie ciekawość zjada?

Była w trzech - rosyjska, niemiecka i angielska (mechaniczna, nakręcana i sprężynowa)

Ja też i jestem pewien, że ani ja ani Ty nie będziemy się wypowiadać na temat wokalnych umiejętności tej trójki, bo na ten temat nie mamy bladego pojęcia.

Filmu nie widziałem, co najwyżej jakieś fragmenty. Irytowała mnie jego archaiczność. Ja na ogół źle znoszę wszystko, co było kręcone przed 1970 rokiem, pod warunkiem, że to nie jest serial "Wojna domowa". Ksiażkę czytałem tylko po angielsku. To jak Burgess wymyślił kompletnie nowy język na potrzeby tej historii robi na mnie wrażenie. W końcu Korova Milky Bar to jest jego.

Jak mówię, nawet nie próbuj. Różni próbowali.

Ja czytałem jeszcze "Klaskać jedną ręką", ale nic już z tego nie pamiętam.

E tam! Taki trolling?

Czy język Stonesów.

http://psychologiasprzedazy.biz/wp-content/uploads/2016/12/Anthony-Burgess-Mechaniczna-pomarancza.pdf

od strony 143 masz słowniczek zerknij na niego ;-)

Zdaje się że "Balladę o janku Wiśniewskim" też wymyślił/zaśpiewał jakiś esbecki kapuś.

No wiesz!

To dla wszystkich jeszcze taki mały cytacik. Może kogoś zachęci do przeczytania?

"Wiec w tym pabie

sprzedawali mleko z dodatkiem czegoś jeszcze. Na spirtne nie mieli pozwolenia, ale

jeszcze nie wyszed ukaz, re nielzia robić tych nowych sztuczek, co je dobawiali do

regularnego mleczka, więc mogłeś sobie w nim kazać na przykład welocet albo

syntemesk, albo drenkrom, albo jeszcze jeden czy drugi taki maraset,

że miałeś od niego rozkoszne, ujutne piętnaście minut sam na sam podziwiając Pana Boga i Wsiech Jego

Aniołów i Świętych w lewym bucie i do lego błyski wybuchy na cały mózg, no po prostu horror szoł!

"

„Przestań kurwa pierdolić, i weź się kurwa do roboty, bo ci zaraz kurwa jebnę”. Albo tak jakoś."

Całkiem zgrabne podsumowanie. :)

Z tą muzyką to się Pan troche kryguje. Bo w książce o zespołach, tak jak to już kiedyś powiedziałem, bardzo przekonywująco Pan argumentował swoje subiektywne odczucia w stosunku do opisywanych artystów, tak że można by je uznać wręcz za obiektywne i właściwie rzeczywiście tak jest. Ona jest właśnie napisana w taki sposób jak to Pan ujął w powyższym zdaniu:
" Nie znoszę słuchać Bethovena, Mozarta, Chopina, Brahmsa i całej tej reszty tak zwanych „wielkich kompozytorów”, natomiast nigdy by mi nie przyszło do głowy powiedzieć, że wszystko to jest „oszukany syf”, a wręcz przeciwnie, bardzo bym chciał mieć wiedzę, która by mi pozwoliła wielkość tych dzieł rozpoznać."
Książka ta przekazuje wiedzę która pozwala rozpoznać wielkość opisywanych dzieł, czy artystów i rzeczywiście o wielu świetnych artystach dowiedziałem się z tej książki np. o Pearl Jam, czy Portishead.
Jeśli chodzi o mnie to ja wbrew pewnej popularnej frazie, uważam, że dyskutuje się wyłącznie o gustach, tylko trzeba odpowiednio podejść do tematu.

Subiektywne - jak najbardziej. Ja nie mam problemu z formułowaniem swoich odczuć nawet na temat fizyki.

Powiem więcej. Moim zdaniem słownik przeszkadza. Odbiera zagadkę.

Żeby wiedzieć czy coś jest dobrze zrobione, jak to się w grypserze mowi, trzeba najpierw próbować to samemu zrobić. Dopiero wtedy i tylko wtedy można się wypowiadać w miarę autorytatywnie. 

Ale także i kompletny dyletant nie jest taki do konca bezbronny. Przysługuje mu bowiem prawo wyrazenia swojej opinii bowiem i on będzie wiedzial, ze coś jest nie tak z danym dziełem. Nie bedzie wiedzial do konca co i jak - bo nie ma o tym kompletnie najmniejszego pojecia, bedzie jednak czuł, że cos tu sie nie zgadza. 

To jest tak jak występ przed ludźmi na wsi. Jesli dany artysta uprawia tzw. trudna sztuke jest jednak w tym co robi 100% uczciwy - wypracowal to ciezko, stworzyl jakis swoj jezyk, to nawet ci kompletnie nie orientujacy sie w tym co nowe ludzie zaakceptują go. Jeśli zaś  kłamie, cuduje czy co tam jeszcze to ci prości ludzie to wuczują natychmiast. 

Bylem jednym ze wspolautorow programu muzykoteka. W zalozeniu bylo to przedsięwziecie zaplanowane po to by przyblizyc piekno muzyki klasycznej dzieciom i młodzieży. Napisalem scenariusz, w ktorym współautorami muzyki zrobilem dzieci. Dzieci oczywiscie nie byly w stanie nic zapisac w nutach natomiast zbieraly pomysly melodyczne i rytmiczne, które później z nimi selekcjonowalem by na koncu napisac w godzine na podstawie tego materialu tzw. utwór klasyczny. Do programu zostalo zatrudnione trio wirtuozów, ktorzy grali niemalze wszystko a vista - czyli mogli nagrywac od razu pierwszy raz widzianą na oczy partyture. Po godzinnej przerwie, w ktorej pisalem utwór przychodziły dzieci i trio prezentowalo im wynik mojej i ich pracy. W koncowym siódmym odcinku odbyl sie koncert a potem dzieci wyrazaly swoje opinie. Dodam, że nikt z tych dzieci poza jednym chlopcem nie mial nigdy nic do czynienia z muzyka klasyczna. Byli wsrod nich fani/fanki heavy metalu, hip hopu, funky itd. Prosze sobie tedy wyobrazic problem przed, ktorym stałem. 

Najbardziej mmnie ucieszylo zdanie metalowca, który w momncie prezentacji przeze mnie wolnej czesci na zdanie jednej uczestniczki, ze to troche za smutne odezwal sie : nie, to świetne wlasnie.

On po tygodniu już mógł słuchać Bethovena.

Prosze tedy nie zamykac sobie drzwi do tysiaca pieknych swiatow, tylko nauczyc sie na pianie choć jednej sonaty Mozarta, czy którejs z inwencji dwuglosowych Bacha. Cala klasyka natychmiast stanie otworem. 

I tak z wszystkim innym.

Trzymam kciuki za to spotkanie w Kielcach i cieszę się że dojdzie do skutku. 

„Przestań kurwa pierdolić, i weź się kurwa do roboty, bo ci zaraz kurwa jebnę”. Albo tak jakoś."

Fajne. Ja cos takiego slyszalem w latach 80-tych, gdy jako student zarabialem pracujac na budowie.