Tak czułem. Tak właśnie czułem. Namawiali mnie blogerzy do ogladania tego filmu, a jakos nie mogłem sie zdecydować albowiem przeczuwałem, że właśnie tak będzie. Rozwiałeś moje watpliwości. Raczej nie obejrzę

"Film „Młody papież”, zaczynając od tytułu, a kończąc na tych wszystkich grepsach pokazujących, jak to powinien wyglądać prawdziwy, uczciwy, katolicki integrysta, to czyste, niczym nie skażone kłamstwo, w dodatku kłamstwo w sposób oczywisty zamierzone i bardzo starannie opracowane (...) Celem owego projektu było wyłącznie pokazanie katolikom na całym świecie, że, może i oni mieli szczerą wiarę i dobre intencje, ale niech się już może przestaną oszukiwać: prawda istnieje wyłącznie na ekranie telewizora."

Groza Pańskich wniosków poraża trafnością i bezbłednie obnaża głebię fałszu tego obrazka. Świetna notka.

Dokładnie taki jest cel i efekt tej "czystej" propagandy. I nigdy sam bym na to nie wpadł gdybym nie był po lekturze pewnej książki, więc natychmiast wyczułem charakterystyczny swąd dowiedziawszy o serialu, i przeczytawszy ile fałszywych "wzruszeń" i pochwał zebrało to dzieło, jak załamali ręce "przyjaciele Kościoła" nad rzeczywistym jego obrazem, i ile pomyj z tej świetnej okazji na niego wylano. Fikcja (fałszywie pojmowana świętość) podstawą do rozliczenia, a Jude Law na Papieża! Zamiast samemu rozwijać ten wątek zostawię fragment owej książki którą polecam każdemu. Fragment brzmi tak:

"…pokusą budzącą największą grozę jest przekonywanie umysłów, że Kościół nie jest tym, który Chrystus rzeczywiście chciał zbudować. To kłamstwo stawiające sobie za cel rozbicie jedności Kościoła i doprowadzenie go do upadku, opiera się na fałszywym przekonaniu [niezrozumieniu istoty], że nieomylność papieża jest absolutna, a nie związana wyłącznie z kwestiami teologicznymi i doktrynalnymi. Według tego fałszywego ujęcia kapłani nie powinni się dopuszczać żadnego grzechu, nawet najdrobniejszego uchybienia. Kierując zatem uwagę na słabości lub błędy poszczególnych duchownych, zasiewa się wątpliwość i nieufność wobec całego Kościoła. Kiedy jednak Jezus go zakładał, uczynił swoich apostołów odpornymi nie na popełnianie błędów, lecz jedynie na głoszenie błędnej nauki. Hasła nieomylności i nieskazitelnej czystości, którymi się szermuje by zdyskredytować Stolicę Apostolską i naukę katolicką, mogą być uważane za dwie spośród czterech głów drapieżnego potwora, który chciałby rozbić jedność Ciała Mistycznego zamierzonego przez Chrystusa…” (Luciano Regolo i o. Raffaele Talmelli "Diabeł. Rozpoznać jego uwodzenie, bronić się przed atakami")

Poszukam i obejrzę, bo migawki, które widziałem, i te fragmenty kwestii wygłaszanych przez Jude'a Law ex cathedra, w ogóle mi nie pasowały do tzw. konserwatywnego katolicyzmu. Mam na myśli tę słynną naukę, że tak naprawdę "Bóg was nie kocha". No chyba że za konserwatywny katolicyzm bierzesz schizmatyków Lefebvre'a, ale nawet oni przecież też nauczają o Bożym miłosierdziu, tylko pod pewnymi warunkami. W zasadzie to nie są katole, to są super-katole, inne poprostu wyznanie, łudząco podobne do watykańskich zwolenników liturgii łacińskiej, ale z pewnymi "udoskonaleniami".

Konserwa katolicka istnieje, śmiem twierdzić, tak naprawdę tylko w Watykanie, względnie pośród studiujących nieustannie duchownych, bo świeccy konserwowi są raczej niedoinformowani, łącznie z moją nieskromną osobą, bo to wymaga, niech mnie poprawi jakiś teolog lub duchowny, długoletnich studiów dogmatyki, filozofii i liturgii, i łaciny, która jak wiemy, jest w zaniku wśród cywilnych, ale osłabła również pośród koloratkowych i konsekrowanych. (I co my z tym niedouczeniem na temat Kościoła chcemy jednoczyć chrześcijan? A może chodzi po prostu o kolejne podziały?)

Ta konserwa watykańska, oprócz Benedykta XVI i kard Bertone, u nas Ks. Guza, Abp Dzięgi, Abp Jędraszewskiego, Ks. Kneblewskiego i innych,  to np. w Stolicy Apostolskiej jeszcze kard Sarah, Afrykańczyk. Ta konserwa inaczej niż bractwo Pius X akceptuje Sobór Watykański II, i wymaga akceptacji od całego duchowieństa, dlatego tak łatwo był abp Lefebvre'owi podpaść kard. Ratzingerowi i św. JPII, wystarczyło zakwestionować Vaticanum secundum, i ta konserwa wskazuje, tak jak nam to powiedział Ks. Kneblewski, że Vaticanum Secundum nigdy nie wycofał łaciny z liturgii, zarówno w postaci liturgii trydenckiej (Piusa V z 15 wieku, czyli z okresu przed Soborem Trydenckim, a nie Piusa X, jak to chcieli Lefebvryści) jak i w nowej liturgii (nowa też ma być po łacinie, przynajmniej z długimi fragmentami łacińskimi).

Polecam artykuły Kard Sarah w sobotnim Naszym Dzienniku. Ten krótki donos na ich podstawie jak i tego, co usłyszeliśmy od Ks. Kneblewskiego. I na podst. długich kilku letnich obserwacji w necie bractwa Piusa X.

Ps. Bractwo Piusa X podpadło mi na całego, kiedy dowiedziałem się, iż założyli swoją placówkę (nie wiem dokładnie czy parafię czy dom rekolekcyjny) w Oławie, pośród tych ogródków, gdzie miały miejsce te pseudo-objawienia maryjne. Czyli na miejscu spektakularnego nieposłuszeństwa wobec Kościoła, nieposłuszeństwa, które wyrosło na patologii (choroba tzw. pana Domańskiego, uporczywie spychana przez jego spowiednika, nierozpoznawana i nieleczona, podejrzenie o epilepsję, ale dokładnie trudno powiedzieć, bo żaden psychiatra nim się nie zajął) i pogłębiło ignorancję, niewiedzę pośród wierzących, a niektórym zaindukowało problemy lękowe. 

Sobie dopowiadam, bo zostałem słusznie przywołany do porządku przez blogera Marka na blogspocie Toyaha. Bez właściwej kwerendy założyłem, że jeśli ktoś odprawia rekolekcje ignacjańskie z Bractwem Pius X, to znaczy że Bractwo ma tam swój dom z kaplicą. Tymczasem nie ma i już. 

Przeprosiwszy pana Marka i Bractwo napisałem: 'Wniosek taki wyciągnąłem, gdy usłyszałem od mojego znajomego, że przeszedł rekolekcje ignacjańskie prowadzone przez Bractwo Piusa X w Oławie, zapamiętałem również, być może mylnie, że miały one miejsce w kaplicy czy domu związanym z tymi ogródkami oławskimi. Wniosek pochopny, który niniejszym koryguję i przepraszam za brak dociekliwości. Nadto znalazłem bardzo ciekawy tekst Ks. Sthelina z Bractwa na temat objawień oławskich, który całkowicie podważa moją podejrzenie o instrumentalne potraktowanie objawień: http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/170.'

Tak, tak. Marzenia mieć trzeba. Może się ziszczą. Możeby zrobić aferę pedofilską proboszczowi? Do tych ministrantów tak się uśmiecha ciągle. Albo jakiś wywiad demaskatorski z Księdzem alkoholikiem? Będzie całkiem jak w HBO.

Donatyści głosili potępioną doktrynę o tym, że sakramentów może udzielać jedynie kapłan święty. Potem herezję tę szerzyli między innymi husyci.

Papież może głosić doktrynę nieomylnie, ale musi spełnić następujące warunki:

a) mówi o wierze lub moralności,

b) zamierza być nieomylny,

c) używa odpowiedniej formuły.

W innym przypadku nie ma papież gwarancji mówienia nieomylnie. Jeśli jednak ogłosi doktrynę nieomylnie, zamknie sprawę na zawsze. Skoro np. Jan Paweł II powiedział nieomylnie, że kobiety nie mogą być kapłanami, nikt nie ma prawa wracać do tego tematu. Leon XIII ogłosił nieomylnie, że tak zwane święcenia anglikanów są nieważne, zamknął sprawę na zawsze. Ale niektórzy uparcie usiłują roztrząsać te kwestie. Bacz, kto to robi, bo postępuje bezprawnie.

Ludwig Ott: w oryginale Grundriß der katholischen Dogmatik, a w tłumaczeniu angielskim Fundamentals of Catholic Dogma.

Ta ekskomunika z 1988 roku nie doszła do skutku, bo nie mogła dojść. Nigdy wcześniej w dziejach Kościoła żaden biskup nie został ukarany przez papieża ekskomuniką z powodu nieuzgodnionego z papieżem udzielenia święceń kapłańskich lub biskupich. Poza tym w obowiązującym od 1983 roku kodeksie prawa kanonicznego nie ma kary ekskomuniki za nieuzgodnione z papieżem udzielenie święceń. Wszystkie święcenia udzielane przez biskupów związanych z BK św. Piusa X są ważne i dopuszczalne, wszystkie sakramenty udzielane przez kapłanów są ważne i dopuszczalne. Arcybiskup Lefebvre wyświęcił biskupów ze względu na sytuację emergencyjną, podobnie ze względu na sytuację emergencyjną zarządził odprawianie liturgii według mszału z roku 1962. Nigdy nie doszło do schizmy, bo wszyscy kapłani Bractwa na czele z arcybiskupem Lefebvre'em od początku modlili się za kolejnych papieży. Schizmatykami są sedewakantyści, którzy twierdzą, że od 1958 roku nie mamy papieża.

Benedykt XVI jako kardynał mówił o tym, że nie doszło do schizmy.

Ksiądz Gregorius Hesse o dokumencie Ecclesia Dei z 1988 roku po niemiecku:

https://www.youtube.com/watch?v=GysBqSyJkcI

Ten sam ksiądz Gregorius Hesse o BK św. Piusa X po angielsku:

https://www.youtube.com/watch?v=bRsiS9h-PG8&index=14&list=PL5YQm5CNAWMKlY98c68qqesRL4LPm_wz9

Jeśli ksiądz został wyświęcony ważnie i legalnie przez ważnie i legalnie wyświęconego biskupa, może udzielać sakramentów ważnie i legalnie w rycie potwierdzonym postanowieniami soboru trydenckiego, może ważnie i legalnie odprawiać mszę świętą zgodnie z mszałem świętego Piusa V. Ma taki ksiądz pełne prawo głosić homilie zgodne z nauczaniem świętego Piusa X i jego poprzedników. Jeśli uznaje władzę papieża, nawet jeśli nie zgadza się z papieskim nauczaniem, i nie głosi herezji sedewakantystycznej, nie może zostać ekskomunikowany.

Masz to: kardynał Ratzinger uroczyście stwierdził nieważność ekskomuniki sześciorga wiernych. Potem jako papież Benedykt XVI wycofał nieważną ekskomunikę z 1988 roku. Co prawda, powiedział, że sakramenty udzielane przez kapłanów Bractwa są nieważne, ale czynnością prawną potwierdził, że są ważne i dopuszczalne. Reszta to są wyłącznie potyczki słowne. Liczą się przede wszystkim skutki czynności prawnych.

Ale skoro tak bardzo pragniesz dodatkowych informacji: http://www.romereports.com/2017/03/29/cardinal-castrillon-the-lefebvrians-never-made-a-complete-schism

Komentarz do tej wypowiedzi:

- Bractwo nigdy nie dokonało schizmy,

- nie nałożono na członków Bractwa ani wiernych związanych z Bractwem żadnej ważnej ekskomuniki,

- nikt nie musi dodatkowo udzielać ważnie i legalnie wyświęconym kapłanom Bractwa pozwolenia, by oni udzielali sakramentów, bo otrzymują to pozwolenie od Kościoła jako instytucji,

- kapłani należący do Bractwa i inni mają prawo odrzucać między innymi swobodę wyznania w Kościele i ekumenizm rozumiany jako bratanie się katolików z protestantami, talmudystami i muzułmanami, bo postępując w ten sposób, pozostają w zgodzie z postanowieniami soborów laterańskiego czwartego, trydenckiego, watykańskiego pierwszego, z dokumentami papieży Piusa VI, Grzegorza XVI, błogosławionego Piusa IX, Leona XIII, świętego Piusa X, Piusa XI i Piusa XII.

W roku 2012 przewodzący Bractwu biskup Fellay zaakceptował postanowienia Vaticani II, soboru duszpasterskiego (duszpasterski charakter VaII wynika z oficjalnych wypowiedzi papieży Jana XXIII i Pawła VI oraz z noty kardynała Feliciego dołączonej do dokumentu Lumen gentium), a nie ekumenicznego. Nie wiem, do czego mu to było potrzebne.

Za dokonanie czynności wbrew woli papieża kary ekskomuniki nie przewidywał kodeks prawa kanonicznego z roku 1917 ani nie przewiduje jej kodeks prawa kanonicznego z roku 1988. Przewidziana jest kara suspensy a divinis, nie ekskomuniki. Automatyczna ekskomunika przewidziana jest rzeczywiście za dokonanie schizmy, czyli za odrzucenie władzy papieża w ogóle, pod którą to karą wciąż znajdują się schizmatycy i heretycy ruscy, greccy, ormiańscy, gruzińscy i inni. Ich sakramenty są ważne, ale niedopuszczalne. Udzielane przez kapłanów Bractwa sakramenty od początku były ważne i dopuszczalne, a gdyby Bractwo znajdowało się w schizmie, sakramenty byłyby niedopuszczalne.

Kardynał Ratzinger sam potwierdził ważność i dopuszczalność sakramentów udzielanych przez kapłanów Bractwa. On też potwierdził, że ekskomunika z roku 1988 jest nieważna. To samo stwierdził duchowny, który napisał na ten temat doktorat w archidiecezji Nowego Jorku. Doktorat ten został przyjęty.

No to chwila, Kardynał Castrillon, którego sam wrzuciłeś się myli Ty masz rację? A gdzie te rzeczy o których piszesz głosi jakiś Katolicki hierarcha?

Poniżej fragment tekstu O. Balaza SJ z Opoki, z całym szacunkiem dla Biskupów i kapłanów-tułaczów za poszukiwanie doskonałej liturgii. Doskonałość liturgii jest czymś ważnym, bo to jest jeden ze sposobów ukazywania ludziom Zbawiciela. Liturgia ma wyraźnie objawiać wierzącym Zbawcę. Ale Kościół jest też rozgrywany. Widzimy to wyraźnie w przypadku duchownych postępowych instrumentalnie używanych przez różne gazownie. Ale czemu wsteczni duchowni nie mieliby być rozgrywani? Czy Ks. Małkowski nie został instrumentalnie potraktowany przez Sumlińskiego? A jeśli pan Wojciech jest zakręcony do nieprawdopodobieństwa, to czemu ktoś nie mógłby go rozgrywać?

http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TA/TAI/mb_eksk_200901.html

Marek Blaza SJ "Co dalej po zdjęciu ekskomunik?"

(...) Ale czy sytuacja Bractwa św. Piusa X jest już unormowana po zdjęciu tychże ekskomunik?

Zdjęcie ekskomunik nie zmienia faktu, że sami biskupi Bractwa św. Piusa X są niejako zawieszeni w próżni — nie należą ani do struktur diecezjalnych, ani zakonnych, ani nie tworzą stowarzyszenia życia apostolskiego, ani nie należą do prałatury personalnej. A zatem, mają święcenia biskupie, ale nie mają powierzonego zadania (łac. munus) w Kościele katolickim. Mają zatem status biskupów-tułaczy. Również księża Bractwa św. Piusa X mają status kapłanów-tułaczy, bo nie są inkardynowani do żadnych struktur kościelnych. A zatem, kapłani Bractwa jako kapłani-tułacze, czyli są faktycznie suspendowani, tzn. nie mają prawa sprawować żadnych sakramentów. Mimo to je sprawują lub usiłują sprawować.

O ile chrzest, Eucharystię i namaszczenie chorych kapłani Bractwa sprawują ważnie (co nie znaczy, że zawsze godziwie), o tyle rozgrzeszenie, którego udzielają, poza oczywiście bezpośrednim niebezpieczeństwem śmierci penitenta, jest nieważne, gdyż nie posiadają oni upoważnienia (jurysdykcji) do spowiadania. Sami kapłani Bractwa usprawiedliwiają się, że posiadają tzw. „jurysdykcję zastępczą”, którą im daje Kościół jako taki. Jednak kapłani Bractwa świadomie wprowadzają w błąd osoby pragnące przystąpić do spowiedzi, że oni ważnie rozgrzeszają.

Jeśli zatem ktoś wie, że kapłani Bractwa nieważnie rozgrzeszają, to nie powinni przystępować do spowiedzi u tych kapłanów, bo taka spowiedź będzie dla tych penitentów nieważna. Jeśli zaś penitent nie orientuje się w sprawach prawnych i co do kompetencji kapłanów Bractwa, to wówczas obiektywnie rozgrzeszenie jest nieważne, ale ze względu na dobro duchowe penitenta Kościół uzupełnia (łac. Ecclesia supplet) brak tego rozgrzeszenia, tak że skutki tej spowiedzi są takie, jakby to rozgrzeszenie było ważne. Jednak tym większą winę ponosi wówczas kapłan, gdy świadomie wprowadza w błąd wiernych, kierując się swoim „widzimisię”. Paradoksalnie okazuje się, że kapłani Bractwa św. Piusa X chcą być uważani za tradycjonalistów, a kierują się tutaj modernistycznym pozytywizmem prawnym.

 Również sakrament małżeństwa, które błogosławi kapłan-tułacz, jest nieważnie zawierane, bo kapłan-tułacz nie otrzymuje delegacji koniecznej do bycia świadkiem urzędowym małżeństwa. Chociaż bowiem w Kościele rzymskokatolickim sami nupturienci udzielają sobie sakramentu małżeństwa, to jednak kapłan błogosławi to małżeństwo w imieniu Kościoła, a kapłana-tułacza Kościół nie upoważnia do błogosławienia małżeństw.

Z drugiej strony trzeba podkreślić, iż status kapłana-tułacza nie jest związany ściśle z Bractwem św. Piusa X. W Polsce istnieją także pojedynczy kapłani, którzy nigdzie nie są inkardynowani i sprawują lub usiłują sprawować funkcje kapłańskie (np. ks. Tadeusz Kiersztyn), mimo tego, że kompetentna władza kościelna wprost przypomina, iż sprawują oni sakramenty niegodziwie, a rozgrzeszenie otrzymane u takich księży jest nieważne.

Co zatem zmieniło się po zdjęciu ekskomunik? Stataus Bractwa św. Piusa X w dużej mierze powrócił do stanu z dnia 29 czerwca 1988 roku, czyli z dnia przed udzieeniem konsekracji biskupiej czterem księżom przez abpa Marcela Lefebvre'a. Czy zdjęcie ekskomunik oznacza zatem, że została przywrócona pełna jedność Bractwa św. Piusa X z Kościołem katolickim? Wiadomo przecież, że Bractwo nie akceptuje części nauczania Soboru Watykańskiego II (np. na temat ekumenizmu, dialogu międzyreligijnego czy wolności religijnej).

W tym kontekście trzeba zaznaczyć także, iż nie za każde nieortodoksyjne nauczanie w Kościele katolickim jest przewidziana ekskomunika. Tylko jeśli katolik głosi herezję, czyli naukę wprost sprzeczną z dogmatem wiary, popada w ekskomunikę. Ae już za podważanie niższej rangi orzeczeń, nawet nauczania definitywnego, do którego należy m.in. nauka o udzielaniu święceń kapłańskich wyłącznie mężczyznom, ekskomunika nie jest wprost przewidziana. Podważanie nauczania definitywnego tak precyzuje Kongregacja Nauki Wiary w Wyjaśnieniu doktrynalnym dotyczącym końcowej części formuły „Wyznania wiary” (1998 r.): „odrzucenie nauczania definitywnego nie jest herezją, ale sprawia, że odrzucający nie jest już w pełnej komunii z Kościołem katolickim” (nr 6).

A zatem, to, że ktoś nie wpadł w ekskomunikę za głoszenie nieortodoksyjnych nauk, nie oznacza, że jest w pełnej komunii z Kościołem. Przykładem może być tutaj o. Roger Haight SJ, który jest m.in. autorem kontrowersyjnej książki „Jezus symbol Boga”, w której kwestionuje on tradycyjną naukę o Jezusie Chrystusie. I owszem, o. Haight został odsunięty od wykładania teologii na uczelniach katolickich, ale nadal jest jezuitą i nie jest ekskomunikowany.

Nieortodoksyjne poglądy mogą głosić nie tylko moderniści czy progresiści, ale z takim samym powodzeniem konserwatyści i tradycjonaliści. I mimo swej nieortodoksyjności nie są oni od razu ekskomunikowani. Widać więc, że nagłaśniane przez media zdjęcie ekskomunik dotyczy tylko czterech konkretnych osób, ale nie zmienia faktu, że status Bractwa św. Piusa X w Kościele katolickim nadal jest nieuregulowany.

Z drugiej strony należy jeszcze podkreślić, iż to zdjęcie ekskomunik nie objęło przełożonego Bractwa św. Jozafata, ks. Wasyla Kowpaka, który przewodzi podobnemu Bractwu tradycjonalistycznemu, wywodzącemu się z Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. Ów fakt tym bardziej wskazuje na konieczność prowadzenia dalszego dialogu między Stolicą Apostolską a tymiż dwoma Bractwami w celu uregulowania sytuacji. A jako chrześcijanie winniśmy się w tej intencji żarliwie modlić, bo chodzi przecież o jedność Kościoła.

Na zakończenie tej refleksji warto odwołać się do słów wypowiedzianych przez Benedykta XVI w ramach środowej audiencji 28 stycznia br. na temat powodów, dla których zdecydował się on zdjąć ekskomuniki z czterech biskupów Bractwa św. Piusa X: „Uczyniłem ten gest ojcowskiego miłosierdzia, ponieważ biskupi ci wielokrotnie mnie informowali, jak bardzo cierpią z powodu sytuacji, w której się znaleźli. Gorąco pragnę, aby w odpowiedzi na ten gest gorliwie się zaangażowali w realizację kolejnych kroków, które są niezbędne dla osiągnięcia pełnej komunii z Kościołem, dając tym samym świadectwo o swej prawdziwej wierności i prawdziwym uznaniu dla urzędu nauczycielskiego i władzy Papieża, a także Soboru Watykańskiego II”.

P.s. Ks. Kiersztyn zginął w wypadku w sierpniu 2012, słyszałem coś nie coś na ten temat, ale ponieważ nie mam potwierdzonej wiedzy na ten temat, określam go jako tajemniczy. Czyli tekst ten był pisany jeszcze przed śmiercią Ks. Kiersztyna, a już po słynnej audiencji Benedykta XVI z lutego 2009. Chyba w 2011, jeśli wierzyć stopce pod nim. 

Benedykt XVI jako kardynał czynnością prawną w 1993 roku potwierdził, że żadnej ekskomuniki w 1988 roku nie było, skoro stwierdził nieważność ekskomuniki nałożonej na sześcioro wiernych przez biskupa Honolulu. A za co tenże nałożył ekskomunikę na wiernych? Za to, że podobno ekskomunikowany biskup Williamson udzielił na prośbę tychże wiernych sakramentu bierzmowania.

Ale tu nie chodziło o 6 wiernych, tylko o 4 biskupów.

Ale czy jakikolwiek katolik podziela Twoją opinię?
Bo ja tu słowa nie widzę o tym by to było jakkolwiek nieważne:
http://w2.vatican.va/content/benedict-xvi/en/letters/2009/documents/hf_ben-xvi_let_20090310_remissione-scomunica.html

Kardynał Ratzinger uznał, że biskup Williamson udzielił ważnych i godziwych sakramentów. Jakim cudem więc ekskomunikowany biskup mógł udzielić ważnych i godziwych sakramentów? Nie mógł, bo biskup Williamson nie został ekskomunikowany. W roku 2009 papież Benedykt w końcu potwierdził stan faktyczny.

Krzysztof, sam się zaraz ekskomunikujesz głosząc herezje i namawiając do nieposłuszeństwa papieżowi. Wczytaj sie porządnie w cytowane dokumenty watykańskie, nie słuchaj jednostronnych analiz, zwłaszcza tych pochodzących od nie będących w pełnej jedności z Kościołem pasterzy. 

Cytowany ustęp z dokumentów Soboru Trydenckiego nic nie mówi o możliwości lub niemożliwości wprowadzenia nowych (czy też starych) uznanych przez Kościół rytów, tylko podkreśla, że w tym konkretnym rycie nic zmieniać nie wolno. Tu wystarcza prosta logika, nie trzeba teologii. 

Ekskomunika w 1988 była, natomiast w (niepublikowanym) liście Felaya zawarte były zapewne wyjaśnienia, że schizmy dokonywać nie mieli zamiaru. Stąd cofnięcie ekskomuniki i uznanie, że schizmy nie było. W dokumencie cofającym ekskomunikę jest zdanie, że ówczesny dokument (ten nakładający ekskomunikę) traci moc prawną - to nie znaczy, że go nie było, tylko że z dniem 21.01.2009 dekret przestaje obowiązywać. 

Bardzo ciekawa jest Twoja opinia, ale ja dalej się nie doczekałem jednego malego dokumentu od Biskupa Katolickiego który by to potwierdzał, jest tych Biskupów koło 5 tysięc napewno się któryś zająknąl na ten temat.

Z takiego przedstawienia sprawy wynika, że nie ma nadużyć liturgicznych, bo wszystko wolno. I rzeczywiście wszystko wolno. Do tego dochodzi, że kobiety nie tylko służą przy ołtarzu, ale i uczestniczą w konsekracji.

Kościół jest hierarchiczny, monarchiczny, kapłański w swojej istocie, tworzony jest od góry do dołu, a kapłan to alter Christus. Odwrotna koncepcja została potępiona między innymi przez świętego Piusa X w Pascendi, bo jeśli Kościół powstaje od dołu do góry i między celebransem a wiernymi nie ma różnicy, każdy może sobie tworzyć dowolną wspólnotę i wszystko będzie fajnie.

Papieże po świętym Piusie V i przed świętym Piusem X wprowadzali niewielkie zmiany. Błogosławiony Pius IX zmienił liturgię odprawianą 8 grudnia, zmienił czytaną Ewangelię, sekretę, komunię, postkomunię. Pewne zmiany były wprowadzane, ale nikomu nie przyszło do głowy spowodować sytuację, w której nie istnieje różnica między kapłanem a wiernymi.

Liturgia skanonizowana przez świętego Piusa V jest najwłaściwsza, ale jej kanonizacja nie spowodowała likwidacji innych uznanych rytów. My jako wierni Kościoła rzymskiego łacińskiego mamy prawo przyjmować sakramenty w naszym rycie, nie jest to tylko nasz kaprys. Mamy też prawo do tego, by słuchać nauczania, w którym np. samo rozważanie kwestii kapłaństwa kobiet czy kwestii bratania się z muzułmanami jest uważane za nonsens.

"My jako wierni Kościoła rzymskiego łacińskiego mamy prawo przyjmować sakramenty w naszym rycie, nie jest to tylko nasz kaprys." Zgadza się. Nie kaprys. Dla wielu, np. dla mnie to jest wręcz głód pełnej godnej liturgii, w której mam czas na modlitwę głośno wypowiedzianą wraz ze wszystkimi i na modlitwe myślną. Raz byłem na Mszy Trydenckiej i zrozumiałem dlaczego św. Faustyna miaja wizje mistyczne w czasie Mszy Św.. Bo ona daje czas wiernym na spokojne rozważanie wiary. Kapłan jest tam najbardziej aktywny. Jest to trudne dla kapłana, ale łatwiejsze dla wiernych. Pewnie dlatego kapłani dzisiejsi nie dażą miłością liturgii trydenckiej. 

Nonsens kapłaństwa kobiet polega na tym, że Pan Jezus Chrystus podczas dokonywania podwójnej konsekracji przyjmuje ciało celebransa. Hoc est enim Corpus Meum mówi Zbawiciel, nie celebrans, który użycza Zbawicielowi swojej osoby. Przecież jeśli podwójnej konsekracji dokonuje celebrantka, konsekracja nie dokonuje się, bo Zbawiciel nie może wcielić się w kobietę. A jeśli celebrantka usiłuje mimo wszystko dokonać podwójnej konsekracji, dokonuje bluźnierstwa. Dlatego każdy, kto popiera kapłaństwo kobiet, popiera bluźnierstwa i odrzuca wiarę w realną obecność Zbawiciela w Eucharystii.

Niestety, sam zrozumiałem to dopiero niedawno, a to proste.

W Koranie idea Trójcy Przenajświętszej jest potępiona i opatrzona bluźnierstwami. I my mamy traktować to poważnie? Mamy modlić się razem z poganami i bluźniercami?

Powtarzam jeszcze raz: kardynał Ratzinger w 1991 roku wycofał ekskomunikę nałożoną w 1993 roku na wiernych przez biskupa Honolulu i miał rację, bo wierni przyjęli ważne i godziwe sakramenty od ważnie i godziwie wyświęconego biskupa, który do dziś może ważnie i godziwie udzielać sakramentów. Albo mówimy więc o katolikach, albo o schizmatykach. Nie ma półkatolików, ćwierćkatolików, katolików w ośmiu dwudziestych trzecich itd. Kardynał Ratzinger uznał, że wierni postąpili prawidłowo, co automatycznie oznacza, że biskup Williamson nie został ekskomunikowany. Gdyby bowiem biskup Williamson został ekskomunikowany, wierni też musieliby zostać ekskomunikowani za przyjęcie ważnych sakramentów od biskupa, który czyni to niegodziwie. A jeśli biskup Williamson nie został ekskomunikowany, żaden z wymienionych w Ecclesia Dei nie został ekskomunikowany.

W 1988 roku obowiązywało i dziś obowiązuje prawo, że katolik nie może przyjmować sakramentów od schizmatyckich kapłanów, np. ruskich, greckich lub gruzińskich schizmatyków. Żadni kapłani BK św. Piusa X jednak nigdy nie byli w schizmie wobec Kościoła katolickiego.

Czemu Józef Ratzinger jako papież wydał w 2009 roku taki dokument, jaki wydał? Nie wiem.

Dwa dni wałkujemy to samo Krzysztofie, ja już znam Twój pogląd na sprawę, ale chcialbym niezależnie przeczytać jakiegoś hierchę nie Lefebrystę, który to tak samo widzi jak Ty. Czy jest jakiś taki chociaż jeden? Czy żaden Biskup na świecie w liście do wiernych nie wyjaśnił tego w tak klarowny i prosty sposób? To jest proste i wcale nie złośliwe pytanie.

Krzysztofie, to my się pomodlimy za Ciebie, a ty za nas. Każdy wg "swojego" rytu. Pamiętając jednak, ze tworzymy jeden Kościół.