To jest już dość stara sprawa, jednak ktoś ją niedawno nam znów przypomniał, a ponieważ jednocześnie w różnych miejscach w sieci pokazała się informacja, że tak zwana „Szlachetna Paczka” zwraca się do nas z prośbą o pieniądze, pomyślałem sobie, że nie zaszkodzi, jeśli jeszcze raz, tym razem może już na poważnie, zajmiemy się księdzem o nazwisku Stryczek i jego „szlachetnym” projektem. Wywiad z księdzem Stryczkiem ukazał się – a jakże! – na portalu money.pl i począwszy od dość wstrząsającego tytułu „Jezus nie kazał się dzielić. To mit. Nie ma nic niemoralnego w zarobkach prezesów”, przez pełną wzniosłego zachwytu pochwałę czystego liberalizmu, po, moim zdaniem, kluczową dla sposobu, w jaki przychodzi nam dziś oceniać postawę Księdza, kwestię: „W czasach Jezusa nie było czegoś takiego jak pomoc socjalna. Oczywiście jak ktoś był niepełnosprawny, był paralitykiem czy niewidomym, to żebrał, czyli utrzymywał się z tego rodzaju pomocy socjalnej. Poza tym było oczywiste, że wszyscy mają pracować na siebie i nikt z tym nie dyskutował. Nie było wówczas alternatywy. Dopiero my, ludzie współcześni stworzyliśmy zaburzenie życia społecznego”, jest tak wstrząsający w swoim obłędzie, że w pierwszej chwili nawet nie bardzo wiadomo, w jaki sposób do niego podejść, by go już na samym początku przydusić do ziemi i już do końca nie puścić.

     Skąd ta trudność? Otóż jej przyczyny są takie jak zawsze w sytuacjach, gdy wydaje się, że sprawa jest tak prosta, że aż oczywista i wystarczy jedno słowo i wszystko zostanie wyjaśnione. Kiedy słuchamy księdza Stryczka, czujemy bardzo mocno, że tam nie ma jednej myśli, która dałaby się obronić, ale też właśnie z tego powodu, decydując się na sam udział w tej debacie, ryzykujemy, że już na samym początku, zanim powiemy jedno słowo, jej absurdalność nas zwyczajnie rozniesie na strzępy. No bo pomyślmy tylko, jakie mamy atuty w starciu z ową plazmą. Ksiądz Stryczek mówi, że Jezus nie kazał się dzielić, na co my mu cytujemy fragment z Ewangelii o tym, jak On był spragniony, a myśmy Mu dali pić i pytamy księdza Stryczka, jak on sobie wyobraża ów gest, jeśli od niego odejmiemy  dzielenie się? Czy jego zdaniem, Jezusuowi chodziło o to, byśmy Mu, kiedy był spragniony, powiedzieli, gdzie jest nabliższy sklep z Nałęczowianką i dali mu jakąś robotę, żeby sobie mógł na to picie zarobić, czy może jednak miał na myśli to, by flaszką, którą sobie sami kupiliśmy, się z Nim podzielić? I czy ktoś z nas sobie wyobrża, że na te słowa ksiądz Stryczek się zawstydzi i przyzna, że faktycznie o tym nie pomyślał? A czy może, kiedy komentując słowa Księdza o tym, że nam nic do tego, ile zarabiają prezesi banków, bo to są ich pieniądze, zwrócimy uwagę na to, że nam, owszem, jest do tego bardzo dużo, choćby z tego względu, że my jestesmy klientami banków nie z własnego wyboru, ale ze zwykłego przymusu, często opartego na systemowym wyłudzeniu, on się zaduma i powie, że w istocie rzeczy mamy tu pewien problem? Oczywiście że nie. Nie ma najmniejszej wątpliwości, że jakiegokolwiek argumentu byśmy użyli w stosunku do nauk księdza Stryczka, jesteśmy skazani na porażkę, bo naprzeciwko siebie nie mamy człowieka, który to tu to tam pobłądził, ale czyste opętanie, z którego wyjścia zwyczajnie nie ma.

      W tej sytuacji myślę sobie, że, skoro już muszę komentować postępowanie Księdza – a czuję mocno, że muszę – to przez odwołanie się do wspomnianego wcześniej apelu fundacji „Szlachetna Paczka” o dzielenie się z  nią tym, co moje. Otóż, przede wszystkim, jak słyszę, Jezus nie kazał się dzielić, a więc nie widzę najmniejszego powodu, bym się dzielił moimi ciężko i uczciwie zarobionymi pieniędzmi z księdzem Stryczkiem. Natomiast mam dla niego radę, której on sam udzielił ludziom będącym w potrzebie, a którą mogę nawet słowo w słowo zacytować: „Jak ci jest źle, to zmień pracę. Jeśli twój zawód jest słabo płatny, to naucz się tego, w którym płacą więcej”. Otóż jeśli ksiądz Stryczek narzeka na brak pieniędzy, niech natychmiast narzekać przestanie i znajdzie pracę, gdzie będzie zarabiać więcej. Może nawet aplikować na prezesa któregoś z banków. Z tego co wiem, nie jest on ani osobą niepełnosprawną, ani paralitykiem, ani też człowiekiem niewidomym. Że mu brakuje kompetencji? A cóż stoi na przeszkodzie, by się ich nauczyć? Nikt mu przecież nie zabrania się dokształcać. W czasach Jezusa nikomu nawet do głowy nie przyszło, by zamieszczać w Internecie numery kont bankowych z prośbą o wsparcie. Jak komu brakowało, a nie miał możliwości się dorobić, to siadał na brzegu drogi, żebrał i było gites.

     Jak mi donosi moja córka, która od kilku lat działa jako woluntariusz we wspomnianej „Szlachetnej Paczce”, ostatnio ksiądz Stryczek wyszedł z taką oto inicjatywą, by tym biednym, samotnym, bezradnym, często pogrążonym w najbardziej ponurej patologii ludziom, nie nosić, jak dotychczas, paczek, lecz raczej organizować szkolenia z przedsiębiorczości. Szkolenia owe mają być prowadzone przez samych wolontariuszy, którzy naturalnie wcześniej sami zaliczą kurs trenera przedsiębiorczości. Rozumiem, że zbiórka, jaką ksiądz Stryczek organizuje ostatnio w sieci ma na celu sfinansowanie tych szkoleń, a skoro tak, to na mnie niech nie liczy. Niech płaci za swoje, a jak nie ma, to niech idzie na kasę do Biedronki.  

 

Moje książki są oczywiście do kupienia w księgarni na stronie www.basnjakniedzwiedz.pl. Polecam gorąco.

 

---

tagi: dobroczynność  jacek stryczek  szlachetna paczka  liberalizm 

	krzysztof-osiejuk
	5 października 2017 10:09

23     1986    10 zaloguj sie by polubić