Podejmując wypowiedź w takich tematach człowiek staje się ostrożny wobec samego siebie. Zwykła ludzka postawa kieruje bowiem do bezwględnej empatii wyrażonej niezwykle prosto: „trzeba im pomóc”. Wszystko, co temu przeciw jest nieludzkie.

Jak to się jednak dzieje, że w natłoku odbywających się z tej okazji iście leninowskich rozważań: „kto-kogo” w ogóle nieobecne są osobiste potrzeby i odczucia tych nieszczęsnych, gdy w pomieszczeniach sejmowych użyci są oni jako … No, jak określić ich funkcję?

Jaką oni tam pełnią funkcję z woli swoich opiekunów? Czy sami są demonstrantami, czy są narzędziem demonstracji jak, dajmy na to, szturmówka?

Czy sposób i ciężar ich zaangażowania jest zgodny, czy też jest sprzeczny z ich potrzebami prawidłowej opieki? Czy ich obecność w tej demonstracji wywołuje u nich dodatkowe cierpienie, czy wręcz przeciwnie? Jeśli tak, to czy jest ono konieczne, czy tylko użyteczne? 

Można się zgodzić, że wystawienie tych cierpiących było na początku usprawiedliwione, jeśli należało wstrząsnąć naszymi sumieniami. Ale teraz, gdy już nie ma wątpliwości, że sumienia zostały należycie wstrząśnięte, zasadne staje się pytanie pod adresem organizatorów: dokąd, względnie do czego, ma się ewentualnie posunąć to dalsze wystawianie?

Są postawy, a nawet są osoby, dla których wszystko może być narzędziem uprawiania polityki.

Maiłem kiedyś kumpla, w pewnym momencie absolutnie najbliższego przyjaciela, dziś już niestety zmarłego, który był przykuty do wózka, któremu w pewnym momencie ludzie, których dziś reprezentuje Scheuring, przebudowali windę w taki sposób, że on stracił praktycznie możliwość wychodzenia z domu i, kiedy w końcu z domu wyszedł, to przy pomocy sanitariuszy, i już nigdy tam nie wrócił. Warto wspomnieć, że jego ciocia, która sie nim przez całe życie opiekował, dostawała na niego zapomogę w wysokości 200 zł na miesiąc. 

Od początku pisałam, że to ustawka.
Postulaty strajkujacych w tej części, gdzie były racjonalne (podniesienie kwoty renty), już zostały spełnione.
W pozostałej części nie zgadzają się na to nawet oficjalni przedstawiciel środowisk dorosłych niepełnosprawnych, podkreślając, że dodatkowe zapomogi winny być celowe i zróżnicowane w zależności od stopnia upośledzenia i koniecznych terapii. 
Porozumienie pomiędzy rządem a środowiskami dorosłych niepełnosprawnych zostało podpisane, tak więc dalszy protest w sejmie to polityczny cyrk z wykorzystaniem ludzi nie mogących stanowić o sobie, czyli zwykłe draństwo.

To jest draństwo brutalne i podłe. Nasza społeczna hipokryzja w tej akurat kwestii bije na głowę większość innych szczytów tejże hipokryzji.

To są historie przerażające swym bezmózgim okrucieństwem. Bo nas na to i stać, i mamy realne możliwości żeby pomoc niepełnosprawnym zorganizować rozsądnie.

Sądząc po zajawkach z sejmu przynajmniej część tych chorych jest również upośledzona umysłowo, a więc siłą rzeczy ubezwłasnowolniona. Czyli absolutnie masz rację.

w momencie kiedy dowiedziałem się, że to scheuring wielgus )dość dyktatury kobiet) wprowadziła tych ludzi do sejmu to od razu pomyślałem "ustawka" a jak doszły do tego jeszcze informacje o blond egerii która nie może zwiżać końca z końcem (pewnie w Chorwacji na wakacjach) to straciłem resztki wątpliwości... bo zawsze katol może, raczej musi mieć nadzieję, że w jakimkolwiek zbirze (płeć nieważna) obudzi się sumienie...zwykli rodzice opiekujący się niepełnosprawnymi w większości przypadków nie mają czasu i chęci na podobne imprezy...przypuszcza, że mają w sobie więcej godności do siebie i dla swoich podopiecznych...

No i Bogu dzięki. Cóż ja bym miał tu robić bez Ciebie?

Jako komentarz wkleję tylko jedno zdjęcie bo ktoś tych cwaniaków złapał obiektywem w garść.