https://www.youtube.com/watch?v=VNCVi0CnOXY

Ich muzyka jest ze mna odkad pamietam, tez mam starszych braci:)

Pare lat temu bylem na koncercie Andersona, zaspiewal tam zalinkowany powyzej , moj ulubiony kawalek.

Potwierdzam, ze to dziwne szalenstwo w jego oczach mu pozostalo.Opowiesc z NY niesamowita.

Wiem jak podejść moje dzieciaki. Lata temu pozgrywałem różne perełki na parę płyt i to była taka moja bardzo osobista historia muzyki rozrywkowej. Z Jethro Tull był tam tylko jeden kawałek. Było w nim jednak wszystko co w tym zespole najlepsze i lekko chrypiący głos i flet i piękna melodia. 

To był utwór Moths - ćmy.

Teraz mam ten utwór w telefonie i gdy się pojawia podczas jazdy autem dzieciaki proszą - zrób głośniej...

Spokojna głowa. Będzie i zwykła publicystyka, tyle że już nie codziennie.

Bardzo proszę. Puść im to jak najgłośniej.

Nie kumam. Jakiego Heńka?

Zadzwoniłem, Ale tam nie było żadnego Heńka.

Nie wiem czemu ale Jethro Tull jest jedną z bardzo niewielu tych "dinozaurów rocka", który do mnie zupełnie nie przemówił. Podobnie jak Slade i jeszcze może kilka by się znalazło. Słuchałem dużo art rocka i muzyki progresywnej, cieszyło mnie wszystko co było rozbudowane w dźwięki ale jakoś JT nic. Parę kawałkow znam i to wszystko.

Ale fajnie! Ja o nich prawie zapomniałem.

No więc w swoim czasie mój kumpel powiedział, że ten Hokus Pokus to jest holenderska odpowiedź na Iana Andersona. Czy trafił?

Prawie zgoda. Oni się mocno obsunęli i nawet się zgodzę, że "Benefit" był znacznie gorszy. Powiem więcej - "This Was" też na mnie nie zrobił wrażenia. Natomiast w moim odczuciu upadek zaczął sie dopiero od "Passion Play". Reszty praktycznie już nie słuchałem.

Natomiast "Stand Up", "Aqualong", no i "Thick As A Brick" to perły i nawet nie zamierzam z Tobą na ten temat dyskutować.

Chwalić Boga jesteście ode mnie starsi, więc nie mam stresu, że mnie to niespecjalnie rusza. Znam, oczywiście i JT, i stare Genesis, i King Crimson, ale nie mam do nich stosunku emocjonalnego, bo to nie moja młodość. Moje fascynacje z tamtej epoki to raczej The Doors, bo i jak niby mogli JT, czy nawet King Crimson zafascynować 13-latka w latach 80'? Pink Floyd zaś nie cierpiałem i nie cierpię do dziś.

Też tak myślę, że zanim usłyszałem JT odkryłem innych i to już nie było to co mnie w danym momencie w muzyce pociągało. A odkrycie KC na parę lat odcięło mi chęci poszukiwania i odkrywania ;)

Fajne. 

O ile pamiętam, to Doors akurat wydali L.A.Woman i zaraz Morrison się przekręcił.

Znowu: za dużo się wtedy działo.

ZZ Top, owszem słuchałem, ale tylko z doskoku i bez szczególnych emocji. Deep Purple nie znosiłem. Rolling Stonesów traktowałem bardzo ambiwaletnie, ale nigdy jakoś specjalnie. Gdy chodzi o ELP, to wolałem "Trilogy" i jedynkę. Tamten okres to dla mnie byli Led Zeppelin, Black Sabbath, Jethro Tull, Doorsi, East of Eden, Hendrix, If, Dylan, Blood Sweat & Tears, Colosseum i oczywiście King Crimson i ELP, i to chyba tyle. Poza tym słuchałem jazzu i bluesa. 

Ja jestem rocznik 71 to nie wiem kto starszy ale muzykę poznawałem bardzo nie po kolei. Z tym, że jak coś mi zapadło do głowy to tłukłem na okrągło jedno i to samo. Miałem kasety z nagranym jednym kawałkiem na obu stronach itp.

Mam nadzieję, że nie jestem muzycznie głupi jak but z tego powodu, że JT nie zapadło mi niczym w pamięć ;)

Wiem, że jesteś na bieżąco bo czytałem książkę. Słuchałeś jakby po kolei a u mnie to wybuchło jakoś od bluesa. Później poszło w metal a po zmęczeniu materiałem wróciłem do klasyków i odkryłem KC. Na wiele tematów było już za późno, nie przebiły się do głowy.

Z innej beczki, oglądałem dzisiaj kawałek Sopotu na TVNie i to jest taka bieda, że prezes Kurski może spać spokojnie długie lata. Wrzucę za chwilę zestaw linków i jest tam niezły Maleńczuk. Gość już nic dookoła siebie nie kontroluje.

Skąd taki pomysł? Każdy może lubić co chce.

Dobry rocznik.

Z tym winem, to było tak, że na rynku były wina owocowe, cholera wie z czego, podobno z jabłek, ale przecież siarka na jabłoniach nie rosnie. Kosztowało to między 21 a 24 złote. Syf był straszny, no ale procenty też były. I nagle pojawiły się w dużej ilości i na dłużej prawdziwe wina algierskie. Dwie marki: ta Gellala i Fatima raptem droższe o 1, czy o 1,50 zł. Podobno Francuzi założyli Algierii jakieś embargo i z dawnych winnic farancuskich w Algierii nie było co z tamtejszym winem zrobić. Myśmy tu wiedzieli!

Osobiście nic więcej Francji nie zawdzięczam. Swoją muzykę też zarżnęli.